www.sshg.fora.pl

Black

Napisałam to już jakiś czas temu, miało służyć jako wstęp do opowiadania, lecz nie miałam za bardzo czasu, aby się za to zabrać. Dziękuję, za pochwałę tamtej miniaturki, mam nadzieje, że nie zawiodę was i tym razem Wink

*

ROZSTANIE

Nastała bezgwiezdna noc gdy moje ciało oprzytomniało po tym gdy rozpadło się na miliony drobnych kawałeczków rozsypując się niczym szklanka strącona ze stołu. Targane setkami uczuć serce nie mogło się odnaleźć po tym jak je zostawiłeś. Bezceremonialnie odszedłeś, tak niespodziewanie szybko, że moje ciało nawet tego nie dostrzegło. Cały czas odczuwało Twój delikatny dotyk, a przez nozdrza, aż do płuc wirował zapach Twoich męskich perfum. To przecież jest takie realne jak niekończący się cykl poranków. Ale jednak czegoś mi brakuje aby stworzyć Twój idealny, wręcz realny portret. Zaczyna zacierać mi się w pamięci Twoje imię. Przepraszam, to przez mój chory umysł, wiem że powinnam pamiętać. Jednak to wszystko jest zbyt odległe.

Nadal czuję pod stopami twardą ziemię. I widzę ostatnie promienie zachodzącego słońca muskające moją niczego nieświadomą twarz. Czuję dotyk twojej chłodnej ręki, i zatracam się bez końca w twoich czarnych oczach, pragnę po raz ostatni poczuć smak twoich ust. Wiedzieć, że to ten ostatni pocałunek. Stałeś jak demon, stanowczy i zły, pozbawiony wszelkich uczuć. Nie takim cię chciałam zapamiętać. Dlaczego w takim razie odszedłeś? Bo chciałeś mi pomóc? Tylko, czym jest moje trwanie bez ciebie, bez twojej miłości.

Musisz.

Mówisz.

I słowa twoje jak sztylet rozrywają moją duszę. To nie są żadne słowa otuchy. Naga prawda obdarta z uczuć. Jednak czy twoje serce tego chce? Czy chce postawić głupie rozkazy nad prawdziwe uczucie? Gdzieś w oddali słyszałam śpiew ptaków. Tak odległy ode mnie, nieosiągalny. Bo czas się wtedy zatrzymał, gdy stałeś naprzeciw mnie. Już nie mogłam odnaleźć ukojenia w twoich ramionach. One nie były już przeznaczone dla mnie. Nic nie zrobiłam, stałam jedynie i patrzyłam na Ciebie. Do mojego umysłu jakby przez mgłę próbowały dotrzeć twoje słowa. Niestety, nadaremno. Serce zamarło, jakbyś w swoim monologu transportował truciznę która je powoli zabijała. Trwać. Tylko to mi pozostało.

Miłość nie jest prostą sprawą. Potrafi trzaskać, rozrywać i miażdżyć.

Wybrałeś za mnie.

coolness

O to już bardziej mi się podobało niż 'Nieoczekiwana zamiana ról'. Podbiłaś tą miniaturką me serduczko. Naprawdę ładnie ci wyszła.

Przepraszam, że tak krótko, ale wciąż chora jestem.

Gość

Cóż, przeczytałam wszystkie miniaturki Twojego autorstwa, ale muszę rzetelnie stwierdzić, że podobałi mi się wszystkie, lecz oczarowały trzy...

Rozstanie- nie wiem czemu, ale poprostu przypadło mi do gustu... może dlatego, że lubię smutne zakończenia Wink

)

Nieoczekiwana Zmiana Ról- fajnie od czasu do czasu przeczytać coś zabawnego, ale też niezbyt przesłodzonego... poprostu w sam raz ;D

I wreszcie miniaturka, która dosłownie powaliła mnie na kolana:
Rutynowe Przedstawienie- poprostu cud, miód ale bez orzeszków (znienawidzone bakalie xd) . No... brak mi słów! Przedstawiłaś całą 'grę' Severusa w taki prosty i rzeczowy sposób- jego nienawiść do siebie i ten podły charakterek. "Severusie, jesteś podłym gnojkiem". Ten tekst jest fenomenalny. Oddaje całą gorycz, jaką bohater w sobie nosi. To tak, jakby się powiedziało do robota: zamieć podłogę, a on to zrobi. Tutaj akurat jest to czar magii, że tak się wyrażę... ;DD

Pisałam, że brak mmi słów? No... może częściowo ;P czekam na kolejne dzieła Wink

Fikcja28

Kurcze...
Ostanie zdanie mnie powaliło.
Takie smutne i okrutne, jak życie...
Kolejna miniaturka, która skłania do ponownego przeczytania i zastanowienia się co chciała nam powiedzieć.