www.sshg.fora.pl

epbrod

Początek roku szkolnego mijał szybko i nikt właściwie nie zwrócił uwagi, że listopad odszedł nieodwracalnie, a małymi kroczkami skradał się grudzień. Pewnego ranka okazało się, że błonia wokół Hogwartu kryją się już pod delikatną puchową pierzynką śniegu, na której, nieznane nikomu bliżej stworzenia, zostawiły wijące się wokół Zakazanego lasu ślady. Cała przyroda wydawała się niecierpliwie wyczekiwać na jakieś niespodziewane, acz doniosłe wydarzenie.
Mieszkańcy zamku, z racji wolnej niedzieli, leniwie otwierali oczy w swoich dormitoriach. Widząc śnieg, postanowili zaraz po śniadaniu zorganizować bitwę na śnieżki.
- Gryffindor przeciwko Slytherinowi! To dopiero będzie zabawa! – dało się słyszeć w pokoju wspólnym Gryfonów.
Na śniadaniu w Wielkiej Sali także nie było słychać o niczym innym, jak o świeżym śniegu. Mieszkańcy czterech domów gotowi byli stoczyć zaciekłą bitwę.

Była jednak jedna osoba, która ukryta w pozbawionych okien lochach, nie podzielała ogólnego entuzjazmu… Wręcz przeciwnie, z półprzymkniętymi powiekami, leżąc w swojej satynowej czarnej pościeli, Mistrz Eliksirów, Severus Snape, bezskutecznie próbował odpędzić od siebie natrętną jak brzęcząca mucha myśl, że coś w jego skrupulatnie poukładanym świecie jest nie tak. Starał się to jeszcze odruchowo zrzucić na karb swego niewyspania i pogrążenia w sennych marzeniach, jednakże to wrażenie było tak nieustępliwe, że zmusił się, aby wstać i zafundować sobie zimny prysznic, z nadzieją, że po tym wszystko już będzie w porządku. Jednakże zimna woda w połączeniu z odwiecznym chłodem lochów nie przyniosła wcale oczekiwanej ulgi. W dalszym ciągu odczuwał, że coś usiłuje ingerować w jego nacechowane systematycznością życie.
Starając się nie zwracać na to wrażenie zbytniej uwagi założył swój zwykły, czarny strój, a mając zamiar wybrać się po śniadaniu do Hogsmeade na szklaneczkę ognistej, postanowił sprawdzić, jaka jest pogoda. Przy pomocy znanego tylko jemu zaklęcia meteorologicznego stwierdził, że na świecie zapanowała zima. Po chwili dotarło do niego, co wywołało jego poranną frustrację. Tak, zobaczył przed chwilą na własne oczy winowajcę. Jego biel, miękkość i słodką puchatość. Wiedział teraz, że koniecznie musi coś z tym faktem zrobić i w żaden sposób nie może pozostawić wydarzeń naturalnemu biegowi rzeczy.
Sfrustrowany, nałożył swój czarny wełniany płaszcz zimowy i, niemal biegiem, udał się na błonia. Po drodze wciągał jeszcze na ręce swoje czarne rękawice ze smoczej skóry i poprawił czarny (a jakże!) szal. Pełen sprzecznych uczuć wpadł z impetem między rzucających śnieżkami uczniów.
- Idioci!- Zagrzmiał - Stado gumochłonów! Czy zdajecie sobie sprawę, co wasze tępe mózgownice najlepszego wymyśliły?! Zniszczyliście cały świeżutki, pierwszy śnieg!
I z czego ja mam teraz ulepić bałwana?

***

I jak myślicie? Warto próbować pisać coś więcej? Bo nie mam śmiałości...

złochna

ojjej.
jakie to słodkie i rozkoszne
zawsze warto! (;

christabelle

Zdaje mi się, że opublikowałaś to opowiadanie wcześniej na snapegranger, prawda? I nie zostało ono odebrane zbyt pozytywnie.
Ja mam mieszane uczucia. Niby wszystko fajnie, ale Severus taki... nie severusowaty. To lepienie bałwanów niezbyt pasuje do ego mhrocznego imidżu. Ale ok, to przecież parodia. Ogółem jestem na tak z '-'.

I warto pisać! A jeżeli nie masz śmiałości, to z chęcią pomogę (i to zapewne nie tylko ja jedna) ci się jej doszukać. Pisz więcej, zdecydowanie!

I złochenko, marsz do regulaminu przeczytać sobie o długości posta. Inaczej spotka cie kara, mwahahahaha!

epbrod

Dzięki, i tak, masz rację, wrzuciłam to kiedyś na snapegranger, tylko, bodajże, jedna czy dwie góra osoby się wypowiedziały, a chciałam mieć trochę szersze pojęcie o moich wypocinach. Konstruktywna krytyka jest zawsze mile widziana. Smile

A co do treści, to może jak się trochę rozkręcę, to będzie lepiej.
Dawno już nie miałam okazji niczego napisać.... Cóż, od czasów szkoły trochę minęło...

Inor

Piękne! Brak mi słów, dawno tak nikt mnie nie rozśmieszył. Wybuchłam szczerym śmiechem po raz pierwszy od wielu dni. A to mi było baardzo potrzebne.
Pozdrawiam i życzę duuużo weny.

Loss.

*Loss. chichocze jak wariat*
O rany. Huh. Mogłam się tego spodziewać po reakcji Inor, ale stwierdziłam, że nawet późna pora nie powinna odciągnąć mnie od włączonego tekstu i przeczytałam.
Po czym zaczęłam chichotać i nadal mi się gęba śmieje. Wink

To jest z całą pewnością pisane w imię myśli "Chędożyć kanon!", ale chyba właśnie ten absurd jest tu najfajniejszy. I oryginalny, zabawny pomysł.
Takie małe "coś" do poduszki. ^^

Jeden błąd: